കാവ്യകൌമുദി

എന്റെ മനസ്സിന്റെ ശീതള  ച്ഛായയില്‍ 

തന്മയീ നീവന്നു നിന്നിരുന്നെങ്ങില്‍ 

ഉന്മദ സ്നേഹത്തിന്റെ കൂര്‍ത്ത കല്ലുകള്‍ പാകി 

നിന്നിളം പാദങ്ങള്‍ ഞാന്‍ നോവിക്കുകില്ലിനി 

കനിവാര്‍ന്നോരാ   വാക്കും ഒരു നേര്‍ത്ത നോട്ടവും 

ഒരു കുഞ്ഞു പൂവിന്റെ മൃദു മന്ദഹാസവും 

അരുളു മെന്നുള്ളി ലീ നരുനിലാവും,  അതില്‍ 

കുതി കൊണ്ടുരഞ്ഞാടും   ഉള്‍ക്കടലും 

ഇനി വേണ്ട പുലരികള്‍ രാവേ മനോഹരം 

ഇനി വേണ്ട മണ്‍   ചേര്‍ത്ത ബന്ധനങ്ങളും 

അടരാടിയീ രണ ഭുമി പുക്കും  പ്രാണ-

നുടല്‍ തേടി അലയുന്ന പോലെ ആത്മാ-

വരിയ സ്നേഹത്തിന്റെ ഈണവും വാക്കും 

തേടി ഉഴറുക യാണീ     നദീ തീരങ്ങളില്‍ 

ഒരു വേള നീയെന്റെ മുന്നില്‍ വന്നാല്‍ 

അറിവിന്റെ സ്ഫുരണമായ് കണ്‍ തുറന്നാല്‍ 

ക്ഷിതിയില്‍ പിറക്കും വസന്തകാലം എന്റെ 

മതിയില്‍   മതോന്മത്ത വര്‍ഷ മേഘം..